Siman di kultura

Bon dia dushi’s!

Inmiddels alweer 24 dagen op het eiland en een hele drukke week achter de boeg op stage. Alle basisscholen op het eiland stonden deze week in het teken van Siman di Kultura (week van de cultuur). Dit houdt in dat er een aantal activiteiten waren op de school in het teken staan van de Curaçaose cultuur. Heel erg jammer dat Evie een oorontsteking heeft, waardoor ik tot en met woensdag alleen naar stage ben geweest. Onze school start op maandag altijd met een weekopening. Hier staan alle leerlingen per klas in rijtjes, waar de directrice de week opent. Deze keer was het iets anders. De kinderen van de jongste klas hielden de vlag van Curaçao vast en werden er liedjes in het Papiaments gezongen. Ik was een kwartiertje later op de school en had best wel moeite om een half uur stil te staan. Ik had dus redelijk medelijden met de kinderen die dus nog langer moesten stilstaan. Ook was de directrice jarig geweest in het weekend dus er werd ook voor haar gezongen.

Evie en ik hadden de docenten een interview in laten vullen over waar hun willen waar onze hulp op gericht is. Ook hadden we vorige week zelf geobserveerd in de klassen en dit kwam overeen met de vraag van de leraren. In de klassen zijn heel erg veel conflicten. Ieder kind bemoeit zich met een ander en er zijn weinig kinderen die zich daadwerkelijk bezig houden met eigen werk. Het gaat er hier ook heel anders aan toe dan op een Nederlands speciaal onderwijs. Een juffrouw geeft zelf ook aan dat de kinderen alleen luisteren als je boos bent en schreeuwt (dit wordt nog wat voor mij).
We hebben samen met de directrice namen doorgenomen waarvan wij vinden dat ze therapie nodig hebben en waarvan de directrice dat vindt. Uiteindelijk staan er een stuk of 20 namen op onze lijst en met al deze kinderen doen wij een intake. Om uiteindelijk te bepalen of wij ze echt in therapie nemen en of ze beter zijn voor individuele therapie of in een therapie in een groepje.

Omdat Evie dus ziek was moest ik de intakes nu in mijn eentje gaan doen, dit vond ik best spannend. Maar ik had geluk, er zaten een aantal kinderen bij die in Nederland hebben gewoond, dus daar kon ik gelukkig Nederlands mee spreken. Ik heb wel veel aan mijn Papiaments gewerkt, dus heb ook geprobeerd Papiaments te spreken en merkte dat het wel steeds beter gaat om me verstaanbaar te maken. Voor ik naar huis ging kreeg ik eten mee van de directrice als soort traktatie. Het was een soort gevulde pannenkoek met gehakt en kaas. Echt heel erg lekker! Dinsdag zag ik het meest op tegen stage. We doen per dag een klas en vandaag was de drukste klas aan het de beurt. De juffrouw van deze klas schreeuwt letterlijk om hulp, omdat ze niet meer weet wat ze met haar klas aan moet. Ook erg grappig om te zien is hoe de kinderen reageren wanneer je ze mee neemt uit de klas. De eerste die je meeneemt loopt echt nonchalant en stoer mee. Ze trekken hun broek omhoog, handen in hun zak en met hun kin in de lucht. Als intake ging ik steeds voetballen, waarbij ik tussendoor een aantal vragen stelde. Als ze horen dat ze gaan voetballen kijken ze eerst heel erg verbaasd en daarna verschijnt er een lach op hun gezicht en zijn ze lekker aan het spelen. Van de stoere nonchalante houding is dan nog weinig over. Waarschijnlijk is daarna in de klas verteld dat als je met mij mee mag je gaat voetballen. Dus bij de volgende die ik op kom halen steken alle kinderen van de klas hun vinger op en roepen allemaal of hij/zij mee mag. Uiteindelijk die dag 6 partijtjes voetbal gespeeld van 10 minuten/kwartier. In deze hitte kun je denk ik al wel raden hoe ik er uit zag! Haha dit laat ik dan ook maar aan je verbeelding over.

Woensdag kwamen er een paar mensen van de buurtgemeenschap die een soort voordracht voor de school hielden. Het verhaal ging over een rups, die door een docent werd gespeeld. De muziek was natuurlijk erg swingend en elke keer werd er gedanst. De kinderen lagen natuurlijk helemaal dubbel om hun juffrouw zo te zien dansen. Elke keer werd er een andere docent naar voren gehaald die een rol in het verhaal kreeg en ook mee ging dansen. Uiteindelijk begon de man ineens in het Nederlands dat hij gehoord had dat er ook een Nederlandse stagiaire was en dat die goed kon zingen. Ik moest nu ook naar voren komen en op Curaçaose muziek Berend Botje en vader Jakob zingen. Ik schaamde me op het begin kapot, maar uiteindelijk was het wel grappig.

Donderdag was Evie weer iets beter te pas en ging weer mee. De laatste intakes hebben we dus samen kunnen doen. Ook hebben we de dossiers van de kinderen op onze lijst in mogen zien. Ik ben best wel geschrokken van die dossiers. Veel kinderen hebben geen moeder/vader meer en hebben al op straat geleefd, krijgen thuis niet voldoende eten of zijn mishandeld. Erg heftig om te lezen, maar motiveert mij alleen maar weer meer om wat voor de kinderen te kunnen betekenen!

Wij hebben nu herfstvakantie. Ja ook hier is er een herfst, of te wel het regenseizoen. Ik heb nog niet veel regen gezien, maar die keren dat het regende ging het echt heel hard. We hebben nog geen plannen, maar ik wil graag deze week nog een berg beklimmen en naar de mooiere stranden van het eiland. Maar we moeten nog afspreken over wat we allemaal gaan doen. In ieder geval heb ik gister een leuk feest gehad: Full Moon. Dit feest is elke maand en het was erg leuk en ook met vuurwerk. Vanavond staat nog een ander feestje op de planning: Latin Village. Dit is in een landhuis en ben heel benieuwd hoe dat is.

Ik hoef me dus absoluut niet te vervelen hier en dat gebeurt ook absoluut niet. Gister heb ik nog gezellig met opa & oma en Oma geskyped en ook nog meer dan een uur met mn vriendinnetjes. Ook erg leuk om iedereen eventjes te zien!

Jullie ook allemaal een fijne vakantie (als je die hebt) en ik spreek jullie vast snel weer!

Groetjes uit het zonnige Curaçao!